2.00.00 Vertegenwoordiging bij de Douane

5 Vereisten vertegenwoordiging

5.1 Inleiding

Om te mogen optreden als Douanevertegenwoordiger in de zin van artikel 5, lid 6 en 18 DWU moet een bedrijf, op grond van artikel 1:10 Adw, voldoen aan de AEO-criteria van art 39, letters a tot en met d DWU. Besloten is om een nadere toelichting te geven op het AEO-criterium deugdelijke administratie (art 39, letter b, DWU), en met name de eisen die worden gesteld aan de administratie en de administratieve organisatie en interne beheersing (art 25, lid 1, onder a en f, UVo.DWU) van de douanevertegenwoordiger. Ook is er een nadere toelichting opgesteld voor het criterium praktische vakbekwaamheid of beroepskwalificaties (art 39, letter d, DWU).

Voor de criteria compliance (art 39, letter a, DWU) en solvabiliteit (art 39, letter c, DWU is vooralsnog géén extra toelichting ontwikkeld.

De AEO-guidelines gelden onverkort, deze toelichting is een aanvulling daarop. Bij de toepassing van zowel de guidelines als deze toelichting moet steeds rekening worden gehouden met de aard en de omvang van het bedrijf en de bedrijfsactiviteiten.

Naar boven

5.2 Criterium deugdelijke administratie

Voor de toelichting op het criterium deugdelijke administratie (art 39, letter b, DWU) is de activiteit "het direct of indirect vertegenwoordigen", opgesplitst in 7 stappen:

1. Acceptatie opdrachtgever en/of vertegenwoordigde

2. Tot stand komen opdracht tot aangifte

3. Opmaken en indienen aangifte

4. Informatievoorziening aan de opdrachtgever/vertegenwoordigde

5. Archivering/ administratie plicht

6. Interne controle op de kwaliteit van de aangifte / monitoring van het aangifteproces

7. Herstel en annulering

Naar boven

5.2.1 Acceptatie opdrachtgever en/of vertegenwoordigde

5.2.1.1 Verschil opdrachtgever/vertegenwoordigde

De markt van logistieke dienstverlening is vergelijkbaar met de bouw waarbij een hoofdaannemer (expediteur/ logistiek dienstverlener), soms onderaannemers (bijv. vervoerder, opslaghouder en gespecialiseerde douane-expediteur) inhuurt om bepaalde werkzaamheden te verrichten. Hierdoor is de opdrachtgever tot het doen van aangifte niet altijd diegene die wordt vertegenwoordigd (veelal de aangever in juridische zin, bijv. de feitelijke importeur/exporteur van de goederen). Bij de expediteur met een breder dienstenpakket, de logistiek dienstverlener, is de opdrachtgever meestal ook de vertegenwoordigde. Gespecialiseerde douane-expediteurs krijgen een deel van hun opdrachten van logistiek dienstverleners. Ook de informatie die nodig is om de aangifte te kunnen doen, ontvangen zij dan van de logistiek dienstverleners. In deze gevallen wordt de logistiek dienstverlener meestal gemachtigd door de importeur/exporteur om als vertegenwoordiger op te treden. De douane-expediteur wordt als derde partij gemachtigd om ook als vertegenwoordiger namens de importeur/exporteur op te treden. Ook komt het voor dat de logistiek dienstverlener een douane-expediteur machtigt om de douane-aangiften voor haar te verzorgen.

Naar boven

5.2.1.2 Hoe screenen vertegenwoordigde/ controleren machtiging

Bij een hoog niveau van beheersing van de activiteiten hoort ook het screenen van de vertegenwoordigde (importeur/exporteur). Als achteraf blijkt dat niet bewezen kan worden dat er vertegenwoordigingsbevoegdheid is verleend dan wordt de vertegenwoordiger geacht in eigen naam en voor eigen rekening te handelen, en is er dus geen sprake van vertegenwoordiging. (art. 19 DWU). Dit ongeacht of men de opdracht rechtstreeks van de importeur/exporteur krijgt of door tussenkomst van een logistiek dienstverlener.

Voor de eisen die aan de machtiging gesteld worden zie Handboek Douane 2.00.00, 2.3.1.

Vaststellen of een bedrijf/persoon bestaat en of die partij ook is wie zij zeggen dat ze zijn, kan gebeuren door het opvragen en “checken” van diverse gegevens van de vertegenwoordigde. De minimale gegevens zijn: EORI-nummer, BTW-nummer (of BTW-nummer van de algemeen of beperkt fiscaal vertegenwoordiger) en uittreksel Kamer van Koophandel (of een equivalent daarvan bij een buitenlandse vertegenwoordigde). Indien één van deze zaken niet aanwezig is of niet gecheckt kan worden, dienen andere middelen gebruikt te worden zoals informatie van kredietbeoordelaars, sociale media, website van het bedrijf, etc.

Het screenen op financiële aspecten, zoals kredietwaardigheid, is geen vereiste van de Douane maar kan wel van belang zijn voor de bedrijfsvoering van de vertegenwoordiger.

Van een vertegenwoordiger mag ook worden verwacht dat hij alert is op dubieuze of malafide transacties waarbij hij optreedt als vertegenwoordiger. Er moet bij het aannemen van nieuwe opdrachtgevers/ vertegenwoordigden en nieuwe opdrachten awareness/bewustzijn voor dergelijke transacties zijn. De volgende factoren (géén limitatieve opsomming), zeker als er sprake is van een combinatie daarvan, kunnen aanleiding zijn voor twijfel over transacties:

• de website van de vertegenwoordigde; het ontbreken van een website, het importeren/exporteren van bedrijfsvreemde goederen (bijvoorbeeld elektronicahandel die daarnaast grote hoeveelheden textiel importeert, op de website worden alleen tv’s aangeboden terwijl er computerschermen worden geïmporteerd, etc.);

• het e-mailadres van de vertegenwoordigde; er worden (privé) e-mailadressen gebruikt die gratis en vluchtig gecreëerd kunnen worden (@gmail.com, @outlook.com, etc.);

• (buitenlandse) postbusadressen en/of opvallende bedrijfsconstructies; bijvoorbeeld een postbus adres in Zwitserland, een Ltd. op Jersey, etc.);

• gevestigd zijn in of zaken doen met bepaalde landen die bekend staan om fraude, corruptie, belastingontwijking, etc.;

• contante betaling van grote bedragen;

• handelen in goederen die bekend staan als fraudegevoelig;

• extreem lage waardes gezien het soort product.

De vertegenwoordiger moet hierop alert zijn en procedures hebben om dergelijke transacties intern te melden. Bij twijfel zal diepgaander onderzoek moeten worden gedaan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een (intake) gesprek of het opvragen van aanvullende informatie met betrekking tot de status van de opdrachtgever en/of de (voorgenomen) transacties, bijv. eigendomsbewijzen, contracten, catalogussen, testrapporten, etc.

Naar boven

5.2.1.3 Vastlegging gegevens vertegenwoordigde

Vastgelegd en bewaard moeten worden: de gegevens van de vertegenwoordigde, de machtiging en hoe dezen zijn gescreend. Dit is vormvrij.

Naar boven

5.2.1.4 (her)Verificatie gegevens vertegenwoordigde

Periodiek moeten de gegevens/informatie van de (nog actieve) vertegenwoordigden gecontroleerd worden. Dit hoeft niet persé elk jaar voor alle vertegenwoordigden opnieuw. Een mogelijkheid is bijvoorbeeld om jaarlijks door middel van een steekproef een deel van het bestand opnieuw te bekijken. Ook zouden bij aanwijzingen dat de situatie is veranderd of bij het opnieuw aanbieden van een opdracht na lange inactiviteit, de gegevens opnieuw geverifieerd moeten worden.

Naar boven

5.2.1.5 Wanneer weigeren van een opdrachtgever/vertegenwoordigde

Een screening kan leiden tot het weigeren van een opdrachtgever/vertegenwoordigde. Binnen het bedrijf moet een procedure zijn die gevolgd moet worden als er twijfels zijn over de screening of de machtiging. Als er opdrachtgevers/vertegenwoordigden geweigerd worden moet dit vastgelegd worden.

Naar boven

5.2.2 Tot stand komen opdracht tot aangifte

5.2.2.1 Wanneer is sprake van een opdracht tot aangifte

In sommige gevallen wordt er een eenmalige machtiging afgegeven, er is dan ook sprake van een eenmalige opdracht tot aangifte. In andere gevallen wordt een machtiging voor een langere periode afgegeven of is er sprake van een doorlopende machtiging. Het verstrekken van de benodigde informatie over de zending door de opdrachtgever of vertegenwoordigde kan worden aangemerkt als de opdracht. Ook kunnen er specifieke afspraken tussen vertegenwoordiger en vertegenwoordigde worden gemaakt over de wijze waarop de opdracht tot aangifte wordt verstrekt. Als die afspraken zijn gemaakt dan moet dit vastgelegd worden, bijvoorbeeld in het contract. De opdracht tot aangifte, onafhankelijk van de manier waarop die wordt verstrekt, wordt ook vastgelegd door de douanevertegenwoordiger.

Naar boven

5.2.2.2 Informatie ten behoeve van het doen van aangifte

De douanevertegenwoordiger is aansprakelijk voor de juistheid en volledigheid van de aangifte (art 15, lid 2, DWU). Daartoe moet de douanevertegenwoordiger de beschikking hebben over de informatie die nodig is om een juiste aangifte te doen. De vertegenwoordiger moet deze informatie ontvangen van de vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever). Als de informatie incompleet, of onduidelijk is, waardoor er géén juiste aangifte kan worden gedaan, moet er aanvullende informatie worden opgevraagd bij de vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever). Deze gevallen moeten (vormvrij) worden vastgelegd. Zonder de benodigde informatie moet de opdracht worden geweigerd.

Als de vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever) weet welke informatie aangeleverd dient te worden, kunnen mogelijke fouten worden voorkomen. Als de informatie er tijdig is verlaagt dit de tijdsdruk in het aangifteproces, ook dit voorkomt fouten.

Het verstrekken van de juiste informatie door de vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever) kan door interne procedures worden bevorderd. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het gebruik van:

• een (digitaal) opdrachtformulier; dit formulier kan dienen voor de externe klant of een interne klant bij de logistieke dienstverleners;

• directe (automatische) gegevensuitwisseling tussen opdrachtgever/vertegenwoordigde en vertegenwoordiger (indien mogelijk);

• het hebben van aparte “order intake” (beoordeling van de aangeleverde informatie voordat deze het aangifteproces ingaat);

• het voeren van intake gesprekken met de opdrachtgever/vertegenwoordigde;

• het gebruik van zogenaamde scenario’s/sjablonen in de aangiftesoftware die vooraf worden ingericht.

Naar boven

5.2.2.3 Zijn er bepaalde verklaringen vereist

In douaneaangiften moeten steeds vaker “verklaringen” worden opgenomen. Hierbij moet bijvoorbeeld worden gedacht aan verklaringen dat de aangifte wel of niet betrekking heeft op dual use goederen, honden- of kattenbont, exotische dieren en planten, afval, goederen waarvoor een BTI is afgegeven, etc. De verklaring zal door de vertegenwoordigde zelf moeten gegeven. Indien de vertegenwoordigde zelf geen verklaring geeft, maar het wel relevant of vereist is, dan dient navraag te worden gedaan door de vertegenwoordiger. Medewerkers moeten kennis hebben van de problematiek. Ook moeten er procedures zijn voor wat betreft het al dan niet navragen en de acties die genomen worden bij twijfel over de verklaring door de vertegenwoordigde. Ook kan (indien mogelijk) bij het aannemen van de vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever) voorafgaand een verklaring afgegeven worden.

Naar boven

5.2.2.4 Wanneer wordt een opdracht geweigerd

Er kunnen opdrachten tot het doen van aangifte verstrekt worden waarvoor informatie ontbreekt waardoor géén juiste aangifte kan worden gedaan. Ook kan de opdracht als zodanig twijfel oproepen. In een dergelijke situatie zal navraag gedaan moeten worden. Als er géén aanvullende informatie wordt verschaft of de twijfel niet wordt weggenomen dan zal de opdracht moeten worden geweigerd. Deze gevallen moeten vastgelegd worden.

Naar boven

5.2.3 Opmaken en indienen aangifte

5.2.3.1 Hoe wordt geborgd dat de aangifte juist, volledig en tijdig is?

Het voorkomen van fouten wordt voor een aanzienlijk deel bewerkstelligd door de twee voorafgaande onderdelen (acceptatie vertegenwoordigde (eventueel via de opdrachtgever) en totstandkoming opdracht tot aangifte). Daarnaast zijn onder meer voldoende kennis en ervaring van medewerkers, inclusief het op peil houden van de kennis en begeleiding van (nieuwe) medewerkers van belang (zie toelichting criterium praktische vakbekwaamheid of beroepskwalificaties). Duidelijke werkinstructies en interne controle tijdens aangifteproces dragen ook bij.

Naar boven

5.2.3.1.1 Duidelijke werkinstructies

Het moet duidelijk zijn voor de medewerkers hoe te handelen als er twijfel bestaat over de betrouwbaarheid van een klant, de benodigde informatie niet beschikbaar is, er twijfel bestaat over de juistheid van de aangeleverde gegevens, welke informatie vastgelegd moet worden, hoe te handelen in bepaalde gevallen, etc. Daartoe moeten er werkinstructies zijn opgesteld.

Naar boven

5.2.3.1.2 Interne controle tijdens het aangifteproces

Ondanks alle maatregelen kunnen alsnog fouten worden gemaakt. Bijvoorbeeld (type)fouten door tijdsdruk. Daarom is het van belang dat maatregelen worden genomen om fouten te voorkomen, op te sporen en recht te zetten nog voordat de aangifte wordt ingediend.

Dit kan bijvoorbeeld door een of meer van de volgende maatregelen:

• Zelfcontrole: Het tonen van een “samenvatting” van de aangifte aan de declarant ter controle voordat de aangifte wordt verzonden;

• Het gebruik van zogenaamde scenario’s/sjablonen in de aangiftesoftware die vooraf worden ingericht; waardoor voor een groot deel de aangifte (geautomatiseerd) wordt ingevuld en menselijke fouten voorkomen kunnen worden;

• Ingebouwde “intelligentie” in de aangiftesoftware die onjuiste, onvolledige of onlogische gegevens weigert en/of daarover een melding geeft;

• Periodiek meekijken door een andere medewerker; met name nuttig bij onervaren medewerkers, medewerkers met hoog foutenpercentage en complexe en/of risicovolle aangiften.

Naar boven

5.2.3.1.3 Goede werking aangiftesoftware.

De douanevertegenwoordiger maakt gebruik van aangiftesoftware die aangeschaft wordt bij een betrouwbare software leverancier of bouwt de aangiftesoftware zelf (of laat die speciaal bouwen). Het is van belang dat niet blind vertrouwd wordt op een leverancier. Een douanevertegenwoordiger zal bij zijn softwareleverancier minimaal moeten nagaan hoe de leverancier kan garanderen dat de software juist werkt en up-to-date is. Dit kan door bijvoorbeeld vooraf de software te testen of klantreferenties op te vragen. Ook zal de leverancier moeten kunnen aantonen dat er naast de juiste IT-kennis ook douane-inhoudelijke kennis in zijn organisatie aanwezig is of op zijn minst wordt ingehuurd.

Is de software speciaal voor de douanevertegenwoordiger gebouwd (of door hem zelf gebouwd) dan zal de software vooraf uitgebreid getest moeten worden op de juiste werking. De software zal actueel gehouden moeten worden en er zullen in het kader van onderhoud regelmatig controles uitgevoerd moeten worden op de juiste werking.

Naar boven

5.2.3.1.4 Hoe wordt de status van de aangifte bewaakt

Douaneaangiften kennen verschillende statussen afhankelijk van het soort en type. De aangegeven regeling moet in veel gevallen binnen een bepaalde termijn zijn beëindigd of er moeten binnen een bepaalde termijn aanvullende gegevens en/of meldingen worden gedaan om de regeling te kunnen beëindigen.

Van een douanevertegenwoordiger wordt verwacht dat de statussen en termijnen proactief worden bewaakt, de vertegenwoordiger moet kunnen aantonen dat hij actie onderneemt naar de klant en/of de douane nog voordat termijnen zijn verstreken. De wijze waarop dit gebeurt kan verschillen per vertegenwoordiger.

Naar boven

5.2.4 Informatievoorziening aan de vertegenwoordigde

PM

Naar boven

5.2.5 Dossiervorming en archivering/ administratie plicht

Naast de financiële (handels) administratie zal de douanevertegenwoordiger een administratie bij moeten houden van zijn activiteiten als douanevertegenwoordiger. De vereisten aan de administratie zijn afhankelijk van de aard en omvang van het bedrijf en de bedrijfsactiviteiten. Van de in dit hoofdstuk beschreven werkzaamheden van de douanevertegenwoordiger moeten vastleggingen zijn, aangifte-bescheiden moeten bewaard worden. Hoe dit gedaan wordt is vormvrij, maar de gegevens moeten wel goed toegankelijk zijn en blijven en het moet mogelijk zijn de vereiste informatie te verstrekken. De bewaarplicht van 7 jaar is ook voor deze administratie van toepassing. De algemene regels die er zijn voor digitalisering van bescheiden zijn ook voor de douanevertegenwoordiger van toepassing.

Een specifiek punt is het bewaren/archiveren van “originele” certificaten. Originele certificaten zijn documenten met een fysiek waarmerk, zoals een stempel, van een douaneorganisatie of andere organisaties zoals kamers van koophandel. Van dergelijke documenten bestaat doorgaans slechts 1 exemplaar. Omdat een vertegenwoordiger handelt in naam en/of voor rekening van de vertegenwoordigde, is de laatste de eigenaar van de originele certificaten. De verantwoordelijkheid en het risico daarvoor ligt dan ook bij die partij (= meestal aangever=schuldenaar). De vertegenwoordiger moet ten tijde van het doen van de aangifte beschikken over het origineel. Na het doen van aangifte zal, conform art. 15 DWU, binnen de eventueel vastgestelde termijnen in een passende vorm de certificaten verstrekt moeten kunnen worden, ook als het originele certificaat teruggestuurd wordt aan de vertegenwoordigde. De vertegenwoordiger bewaart altijd een kopie van het certificaat in zijn archief als het origineel teruggaat naar de vertegenwoordigde.

Naar boven

5.2.6 Interne controle en monitoring

5.2.6.1 Interne controle

De vertegenwoordiger moet een systeem van interne controles hebben gericht op zijn activiteiten. Deze controles moeten niet alleen gericht zijn op de kwaliteit van de aangiften (inhoudelijk), maar ook op de screening van klanten, aanvaarding van opdrachten, het opvolgen van procedures (procedureel) etc. De resultaten van de interne controles moeten regelmatig gemonitord worden. Hierdoor kan vastgesteld worden of het systeem werkt en naar aanleiding daarvan kunnen verbeter maatregelen genomen worden.

De interne controle op de kwaliteit van de aangiften zal bijvoorbeeld moeten zien op:

• de inhoud van de ingediende aangiften (niet alleen de heffingselementen, maar ook de andere ingevulde gegevens);

• de juistheid en volledigheid van de bij de aangifte ingediende bescheiden;

• het resultaat;

• de juiste toepassing van afgesproken procedures;

• de kwaliteit van het aangiftedossier, zijn de bevindingen in voldoende mate vastgelegd en toegankelijk.

Deze controles kunnen op verschillende manieren gebeuren. De controles kunnen op basis van steekproeven zijn of (risico)gericht.

Bij steekproeven worden periodiek (wekelijks of maandelijks) willekeurige aangiften opnieuw beoordeeld door een medewerker van de organisatie die voldoende kennisniveau heeft. De steekproef dient een representatief percentage te zijn van het totale aantal aangiften. Dit percentage is afhankelijk van de omvang van de organisatie en de activiteiten van de vertegenwoordiger. Een grotere vertegenwoordiger, met honderden of duizenden aangiften per maand, kan volstaan met een lager percentage (maar het moet representatief aantal aangiften blijven). Bij een kleinere of beginnende vertegenwoordiger zal dit percentage juist hoger moeten liggen. De steekproefcontrole zal zoveel mogelijk door een andere medewerker moeten worden gedaan dan de medewerker die de aangifte heeft opgemaakt en ingediend. Bij een kleinere vertegenwoordiger, met slechts een of twee douanemedewerkers, kan dit veelal niet worden verwacht, maar die partij kan zich wel laten bijstaan door een externe adviseur/auditor.

De (risico)gerichte controles zijn controles op aangiften met een verhoogd risico op fiscale en andere gebieden. Hierbij kan gedacht worden aan aangiften voor risicovolle goederen, bestemmingen en/of herkomst of aangiften waarbij verboden of beperkingen gelden voor de goederen.

Van een douanevertegenwoordiger mag worden verwacht, afhankelijk van de omvang van de onderneming, de omvang van de activiteiten en het soort activiteiten, dat er een mix bestaat van steekproefcontroles en risicogerichte controles.

Bij controles op het resultaat van de aangiften moet worden gedacht aan het afdragen van de juiste heffingen en het tijdig en juist beëindigen van regelingen en statussen. De heffingen worden doorgaans maandelijks gecontroleerd door de vertegenwoordiger aan de hand van het zogenaamde OGA (overzicht gedane aangiften) en de daarbij behorende maandelijkse UTB ten behoeve van de betaling op het maandkrediet, die worden verstrekt door de Douane. Deze controle wordt doorgaans gedaan door de boekhoudafdeling van de vertegenwoordiger. Een dergelijke controle is voldoende maar wel het minimale.

Naar boven

5.2.6.2 Hoe worden controleresultaten vastgelegd

Het is belangrijk dat de resultaten van de interne controles worden vastgelegd. De manier waarop kan verschillen. Een mogelijkheid is een Excel overzicht van de gecontroleerde aangiften/ procedures en de resultaten daarvan.

Als er naar aanleiding van de interne controles en de monitoring daarvan problemen worden geconstateerd moet de klantmanager en/of het BCP bij de Douane geïnformeerd worden. Op onjuiste aangiften wordt altijd de benodigde actie ondernomen (zie paragraaf 5.2.7. Herstel en annulering). Daar waar het om fouten in de aangiften gaat moet, naast de herstelactie, dit ook gemeld worden aan de klantmanager en/of het BCP bij de Douane. Informeer hen ook over de maatregelen die worden genomen om dit in de toekomst te voorkomen.

Naar boven

5.2.6.3 Monitoring

De resultaten van de interne controles moeten periodiek geanalyseerd worden (monitoring) en naar aanleiding van die analyse moet zo nodig actie worden ondernomen. Het management van het bedrijf(sonderdeel) heeft hierin een belangrijke rol, zij zijn eindverantwoordelijk voor de koers van het bedrijf en diegene die uiteindelijk de beslissingen nemen. Het is wezenlijk dat zij onder meer sturen op compliance (naleving van de wetgeving) en een kwalitatief goed aangifteproces.

Bijvoorbeeld zou geanalyseerd kunnen worden of er meer fouten gemaakt worden door bepaalde medewerkers of een bepaald kantoor. Ook zou naar het aantal bevindingen in relatie tot het type klant gekeken kunnen worden (binnenlandse of buitenlandse klant; opdrachtgever is tevens vertegenwoordigde of opdracht niet rechtstreeks verkregen etc.). Ook analyse op basis van de goederensoort kan nuttig zijn. Acties naar aanleiding van de bevindingen kunnen bijvoorbeeld zijn: extra begeleiding van een medewerker, aanpassen procedures, aanvullende informatie vragen van bepaalde klanten, bespreking in het werkoverleg, aanpassing van de werkplek etc.

De aanpassingen naar aanleiding van de monitoring moeten inzichtelijk kunnen worden gemaakt aan de Douane, zodat zichtbaar wordt dat opvolging wordt gegeven aan de uitkomsten van de monitoring en dat het management erbij betrokken is.

Naar boven

5.2.7 Herstel en annulering

Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Dat kan overal gebeuren, het is wel belangrijk dat fouten zoveel mogelijk beperkt worden en dat acties ondernomen worden door het bedrijf om fouten in de toekomst te voorkomen. Fouten kunnen ook veroorzaakt worden door storingen van AGS e.d.

Waar fouten zijn gemaakt worden verzoeken tot terugbetaling of bijbetaling gedaan. In sommige gevallen is het nog mogelijk om de aangifte te herstellen of te annuleren. Als bij de interne controle achteraf fouten worden geconstateerd dan worden deze altijd gecorrigeerd. Het bedrijf moet procedures hebben door wie en wanneer deze correcties worden gedaan. Zowel in de vastlegging van de interne controle als in het betreffende aangiftedossier moet hierover informatie terug te vinden zijn. Afhankelijk van de situatie kan dit op papier of digitaal