9.00.00 Douanewaarde

11 Aangifte van gegevens inzake de douanewaarde (aangifte D.V.1) en handelsbescheiden

11.1 Aangeven van gegevens inzake de douanewaarde

In artikel 6 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/341 van de Commissie is bepaald dat in een douaneaangifte voor het in het vrije verkeer brengen gegevens inzake de douanewaarde moeten worden opgenomen.

Op grond van artikel 2, lid 2, GVo.DWU gelden voor de uitwisseling en de opslag van informatie die voor aangiften, kennisgevingen en bewijs van douanestatus vereist is, de in bijlage B van deze verordening vastgestelde gemeenschappelijke gegevensvereisten, waaronder begrepen gegevens inzake de douanewaarde.

Wanneer deze gegevens worden verstrekt met behulp van andere middelen dan elektronische gegevensverwerkingstechnieken, moet dit gebeuren aan de hand van het formulier zoals dat is opgenomen in bijlage 8 van verordening 2016/341, de aangifte van gegevens inzake de douanewaarde D.V.1.

Het formulier is ingericht voor de vermelding van gegevens voor de douanewaarde van één transactie. Als een aangifte voor het brengen in het vrije verkeer wordt gedaan voor goederen die op basis van verschillende transacties zijn geleverd, moet voor elke transactie een aangifte D.V.1 worden ingeleverd.

De gegevens van één transactie kunnen tot maximaal 3 GN-posten op de aangifte D.V.1 worden vermeld.
In Commentaar 6 van het Compendium douanewaarde van het Comité Douanewetboek en Customs Expert Group, afdeling Douanewaarde worden richtlijnen gegeven voor het verstrekken van gegevens en handelsbescheiden om tot een uniforme werkwijze in het douanegebied van de Unie te komen.

Naar boven

11.2 Invulling aangifte D.V.1

De aangever moet het aangifteformulier D.V.1 volledig invullen. Op het formulier en in bijlage 4 zijn aanwijzingen over de wijze van invullen opgenomen.

Naar boven

11.3 Facturen en dergelijke

De aangever moet bij de aangifte D.V.1 of de aangifte voor het brengen in het vrije verkeer in bezit zijn van een exemplaar van de handelsfactuur als de douanewaarde van de goederen op grond van deze factuur is aangegeven. De factuur van de ingevoerde goederen is een bewijsstuk en moet ter beschikking van de douaneautoriteiten staan op het tijdstip waarop de douaneaangifte wordt ingediend.
(artikel 163, lid 1, DWU en artikel 145 UVo.DWU)

Een factuur kan worden omschreven als een lijst waarin onder andere de volgende elementen zijn vermeld:

• de naam en het adres van de leverancier (verkoper) en van de afnemer (koper);

• een omschrijving van de goederen (soort en hoeveelheid);

• de prijzen (eenheid en totaal);

• de plaats en datum van de levering;

• de wijze van vervoer;

• de betalingsconditie;

• een eventuele ondertekening.

• een eventuele ondertekening.

Factuur van koper, pro-formafactuur, waardeverklaring

De verkoper maakt meestal een factuur op. Een bescheid dat in het handelsverkeer een vergelijkbare functie kan vervullen is het bescheid waarin de koper verklaart de goederen te hebben ontvangen. In dat geval vermeldt de koper ook de prijs van de goederen. Het feit dat de koper dit bescheid heeft opgemaakt in plaats van de verkoper, kan voor u geen reden zijn om een dergelijk bescheid te weigeren. Van geval tot geval onderzoekt u of u het bescheid voor het beoordelen van de douanewaarde kunt aanvaarden. Daarbij houdt u rekening met de controlemogelijkheden van de daarin opgenomen gegevens, de betrouwbaarheid van de koper en de nadere gegevens van het verkoopcontract.
Zie Commentaar 6, punt 9.

In sommige gevallen is er voor de goederen waarvan u de douanewaarde moet vaststellen (nog) geen factuur opgemaakt en wordt in de plaats daarvan de gegevens van een pro-formafactuur, factuur “for customs purpose only”, voorlopige factuur of een waardeverklaring bij de aangifte voor het vrije verkeer opgenomen.

Voor het gebruik van de transactiewaarde-methode van de ingevoerde goederen kunt u een douanewaarde die is aangegeven op grond van een pro-forma- of voorlopige factuur alleen aanvaarden als is vastgesteld dat de daarin vermelde gegevens juist zijn. Als dit niet kan worden vastgesteld, kunt u deze facturen alleen aanvaarden als staving van een voorlopige aanduiding van de douanewaarde in een vereenvoudigde aangifte voor het vrije verkeer. De vereenvoudigde aangifte zal dan moeten worden aangevuld met een aanvullende aangifte, waarin de juiste gegevens van de transactie zijn opgenomen, al dan niet gebaseerd op de factuur.
(artikel 166 DWU en artikel 167 DWU)

Een zogenaamde waardeverklaring, die de aangever of de importeur meestal heeft opgemaakt, kan nooit een factuur vervangen. Bij de overlegging van zo'n verklaring bij de aangifte voor het brengen in het vrije verkeer zal er meestal geen sprake zijn van een verkoop en zult u de transactiewaarde-methode van de ingevoerde goederen niet kunnen toepassen.
Zie Commentaar 6, punt 10, letter b.

Naar boven

11.4 Andere handelsbescheiden

Om de douanewaarde vast te stellen, zult u meestal niet kunnen volstaan met een factuur. In die gevallen zijn ook andere handelsbescheiden vereist. De vraag welke andere handelsbescheiden u voor een beoordeling van de douanewaarde moet raadplegen, wordt in belangrijke mate bepaald door de aard van de handelstransactie, de handelsgebruiken van de branche en dergelijke. In elk afzonderlijk geval zult u daarom moeten beoordelen welke handelsbescheiden noodzakelijk zijn.

In een bepaald geval kan het bijvoorbeeld noodzakelijk zijn dat u behalve de factuur en het verkoopcontract ook de bescheiden beoordeelt die te maken hebben met:

• de verbondenheid van personen;

• het betrokkenheid van tussenpersonen;

• de financiële aspecten en betalingsaspecten;

• de royalty-verplichtingen;

• het vervoer en/of de verzekering.

In andere gevallen kunnen ook van belang zijn de bescheiden in verband met de kosten van:

• verpakkingsmiddelen en het verpakken van de ingevoerde goederen;

• de goederen en diensten die de koper gratis of tegen een verminderd bedrag heeft geleverd;

• de ver- of bewerking;

• de handelingen in verband met het vervoer;

• de gebruikelijke behandelingen in (douane-)entrepots of behandelingen in ruimten voor tijdelijke opslag.

In Commentaar 6, punt 7 is een niet-uitputtende lijst opgenomen van handelsbescheiden die u als hulpmiddel kunt gebruiken bij het beoordelen van de vraag welke handelsbescheiden moeten worden onderzocht.

Naar boven

11.5 Andere personen dan aangever aangifte D.V.1

Niet alleen de persoon die de aangifte D.V.1 heeft ingediend, is verplicht de vereiste gegevens en handelsbescheiden te overleggen voor het bepalen van de douanewaarde. Ook degenen die direct of indirect betrokken zijn bij het brengen in het vrije verkeer van de goederen, kunnen verplicht worden de noodzakelijke informatie te verstrekken.
(artikel 15, lid 1, DWU)

Dat kunnen bijvoorbeeld zijn: de fabrikant, de leverancier, de agent, de koper, de importeur, de houder van een bepaald recht, de vervoerder, de bank van de importeur.
Zie Commentaar 6, punten 11 en 12.

Naar boven

11.6 Bevoegdheid verwerpen transactiewaarde

Wanneer u gegronde twijfels heeft of de aangegeven transactiewaarde overeenstemt met het totale betaalde of te betalen bedrag zoals bedoeld in artikel 70, lid 1, van het wetboek, kunt u de aangever om aanvullende informatie vragen.

De aangever van de aangifte D.V.1 en elk ander persoon die direct of indirect bij de aangifte voor het brengen in het vrije verkeer van de goederen is betrokken, zijn verplicht om de gegevens en handelsbescheiden te verstrekken die noodzakelijk zijn voor het vaststellen van de douanewaarde.

In geval van gegronde twijfel over de juistheid, volledigheid en echtheid van de verstrekte gegevens en handelsbescheiden kan de douanewaarde niet worden vastgesteld met de transactiewaarde-methode van de ingevoerde goederen (artikel 140 UVo.DWU). Dit is het geval als niet geheel duidelijk is dat de douanewaarde in overeenstemming is met de transactiewaarde dat wil zeggen met de werkelijk betaalde of te betalen (totale) prijs en eventueel de verhogingen van deze prijs (zie hoofdstuk 2 en 3).

Zie jurisprudentie zaak C-291/15. De aangegeven transactiewaarde is aan te merken als abnormaal laag ten opzichte van de statistisch gemiddelde aankoopprijs die bij het importeren van soortgelijke goederen wordt gehanteerd. De douane betwist de echtheid van de overgelegde factuur en stortingsbewijs ten bewijze van de voor de ingevoerde goederen werkelijk betaalde prijs niet, maar twijfelt over de juistheid van de aangegeven douanewaarde van de ingevoerde goederen. De importeur heeft in reactie op het verzoek van de douane geen nader bewijs of nadere informatie ter bepaling van de juistheid van de aangegeven transactiewaarde van die goederen geleverd. De douane heeft daarop de douanewaarde vastgesteld met de transactiewaarde van soortgelijke goederen als bedoeld in artikel 30 CDW 1) . Artikel 181bis TVo.CDW 2) moet aldus worden uitgelegd dat het zich niet verzet tegen de handelwijze van de douane.

• Artikel 74, leden 1) en 2) DWU

• Artikel 140 UVo.DWU

Zie jurisprudentie gevoegde zaken C-29/13 en C-30/13. Artikel 181bis, lid 2, TVo.CDW 1) dient aldus te worden uitgelegd dat een krachtens dit artikel vastgesteld besluit als een definitieve beslissing moet worden beschouwd waartegen rechtstreeks beroep bij een onafhankelijke rechtelijke instantie kan worden ingesteld, zelfs indien bij de vaststelling van dit besluit het recht van de betrokkene om te worden gehoord en om opmerkingen te maken, niet in acht is genomen.

Artikel 140, lid 2, UVo.DWU

Naar boven

11.7 Geen aangifte gegevens inzake de douanewaarde (D.V.1)

In elk van de volgende gevallen verlenen de douaneautoriteiten ontheffing van de verplichting om de gegevens inzake de douanewaarde te verstrekken, behalve wanneer dit onontbeerlijk is voor de juiste vaststelling van de douanewaarde:

1. wanneer de douanewaarde van de ingevoerde goederen per zending niet hoger is dan 20 000 EUR, voor zover de zending geen deel uitmaakt van gesplitste of meervoudige zendingen van dezelfde afzender aan dezelfde geadresseerde,

2. b)wanneer de transactie die ten grondslag ligt aan het in het vrije verkeer brengen van de goederen, geen handelskarakter heeft,

3. wanneer de gegevens in kwestie niet hoeven te worden ingediend voor de toepassing van het gemeenschappelijk douanetarief,

4. wanneer de rechten van het gemeenschappelijk douanetarief niet verschuldigd worden.

(artikel 6, lid 5, Verordening 2016/341)

De aangifte van gegevens inzake de douanewaarde kan achterwege blijven indien de douanewaarde van de ingevoerde goederen wordt vastgesteld op een andere wijze dan met toepassing van artikel 70 DWU (transactiewaarde-methode).

(artikel 6, lid 4, Verordening 2016/341 en artikel 1:21, lid 1, Algemene douaneregeling).

In het geval van regelmatig goederenverkeer van dezelfde verkoper naar dezelfde koper onder dezelfde handelsvoorwaarden kunnen de douaneautoriteiten ontheffing verlenen van het vaste vereiste om de D.V.1 gegevens te verstrekken.

(artikel 6, lid 6, Verordening 2016/341 en artikel 1:3, lid 7, Algemene douanewet)

Naar boven

11.8 Afronding van douanewaarde en invoerrechten

Op grond van artikel 7:9 Algemene Douanewet zijn er, bij regeling van Onze Minister van Financiën regels gesteld met betrekking tot de afronding van bedragen die dienen als grondslag voor de berekening van het bedrag aan rechten, andere belastingen, heffingen en retributies. Ook de afronding van het bedrag aan rechten wordt in dit artikel geregeld.

Artikel 8:3, lid 1 Algemene Douaneregeling geeft aan dat de douanewaarde rekenkundig moet worden afgerond op centen. Ook het bedrag aan invoerrechten wordt rekenkundig afgerond op centen (artikel 8:5, lid 1 Algemene Douaneregeling).